Kaplumbağa hızıyla geçmez ki bu hayat...

Hiç kimseye ve hiçbir yere ait olmadan yaşamak ne güzel olurdu… üç nokta kadar ucu açık ve sonsuz olmak. Özgürce yaşamak istediğini, istediğin an.

Kaplumbağa hızıyla geçmez ki bu hayat, neden sormaz ne istiyoruz diye, sormaz ki; ne umurunda hayatın benim ne istediğim, neyin peşinde olduğum.

Bir de tabii ben ne istiyorum sordum mu ki hiç kendime, evet sordum da bulabildim mi cevabı hayır, beyoğlunda bi ara sokakta bi barda oturuyorum hayat akıp gidiyor ben bakıyorum dur diyebiliyor muyum hayır; sevgilim var mutlu muyum hayır; soruların cevapları neden hep hayır!!! Biliyor muyum HAYIR. Çıkmaz bi sokakta yürüyormuş gibiyim, bi ışık var bi çıkış var biliyorum ama çıkabiliyor muyum, HAYIR!

Bu depresif moddan sıkıldım, ruhum aydınlık istiyor bi yol olmalı aydınlığa çıkan biliyorum, bulamıyorum. Aydınlığa çıkaracak yolda bir el uzansa bana yoluma fener olsa, sanki var öyle biri bi yerlerde çok yakınımda hatta eli tam omzumun üstünde ama o dokunmaya ben dokundurmaya korkuyorum oysa şu hayatta ne korkulacak şeyleri korkmadan yaptım şimdi beni aydınlığa çıkaracak bu elden neden korkuyorum ki.

Soruların sonu gelir mi, gelmez mi bilinmez, ama bu hikayede bitmez, biter de sonunu bi yazan olursa biter.

Ya da diyeyim ki sonunu sen getir okuyan be…

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

“Biz hiç beceremedik Sevmeyi de Terketmeyi de”

Bayıldım bu şarkıya tek kelimeyle.. Öyle çok sevdim ki bağıra bağıra eşlik ediyorum.. Bıkana kadar da dinleyeceğim muhtemelen ama sözler falan içine müthiş çekti beni Sözlerini de eklemek istiyorum ki bir de siz bakın: Ah ne zormuş bitsin demek Hala severken seni Dudaklarını öpmemek Bir yabancı gibi Bilirsin ayrılık konusunda İyi değiliz ikimiz de Bir kıvılcım yeterdi her zaman Koşup geri dönmemize Değmesin ellerimiz Buluşmasın bu gözler Yine erir gideriz Unutulur yeminler Biz hiç beceremedik Sevmeyi de terk etmeyi de Aşk kokan dudakların Karşısında direnmeyi de Biz hiç beceremedik Sevmeyi de terk etmeyi de Aşk dolu mısraların Karşısında direnmeyi de İşte bir kez daha Durup karşında Belki de son defa Soruyorum sana Bitti mi hikayemiz? Bu ne biçim son böyle? Değmez miydi sevgimiz Savaşıp direnmeye? Biz hiç beceremedik Sevmeyi de terk etmeyi de Kendimize sahip çıkıp Dünyayla yüzleşmeyi de Biz hiç beceremedik Sevmeyi de terk etmeyi de Koktuğumuz o gözlerin Karşısında direnmeyi de Bitmesin
Devamı

Özgürlük mü Mutluluk mu ?

Dün arkadaşımla tartıştığımız konu üzerinde birkaç birşey karalayasım geldi yine. Kendimde ve etrafımdaki diğer “genç” insanlarda gördüğüm en büyük yanılgılardan bir tanesi de özgürlük ve mutluluk kavramlarının karıştırılması. İnsanlar özgür olacaklarını düşündükleri kişiler ile veya o yerler ve konumlarda mutlu olacaklarını da düşünüyorlar. Ama işin aslına bakınca özgürlük, her daim genişletilebilir ve gayet göreceli bir durum. Mesela, maaşlı, bordrolu, plaza ortamında, sabah 8 akşam 6 modunda çalışan insanlar için “home office” ve “open office” ortamlı çalışanlar, sürekli yurtdışı gezilerinde bulunanlar, müşterilerden devamlı organizasyon davetiyeleri alanlar, vs. vs. süper özgür çalışanlar olarak görülebiliyor. Ya da insanlar kendi işlerini yaptıkları zaman patron için çalışmaktan çok daha rahat ve özgür olabileceklerini düşünüyorlar. Aslında iş, özgürlükten çok mutlu olmaya bakıyor gibime geliyor. Sonuçta, kendi işini yapmanın sana mutluluk vereceğine inanıyorsan herşey tamam; ama
Devamı