Kumbara ile başlayan promosyon pazarı 1 milyar dolara yaklaştı...

1960´lı yıllarda bankaların yılbaşılarında verdiği kumbaralar, duvar takvimleri ve kalemlerle başlayan ve 1990´larda yükselen promosyon ürünleri sektörü, yaklaşık 1 milyar dolara ulaştı. Yılbaşı yaklaşırken firmaların promosyonlu ürünleri hazırlıkları hızla sürerken, Promosyon Ürünleri İmalatçıları ve Satıcıları Derneği (PROMOTÜRK) Genel Koordinatörü Elif İçbilen, kişiye özel promosyon ürünleri dışında, ajanda, takvim, kalem, kupa, mug, şemsiye, anahtarlık ve tekstil ürünlerine büyük talep olduğunu, şirketlerin çikolatadan yaptırdığı logolar ve logolu şekerlerin de "yenilebilir promosyon ürünleri" başlığı altında pazarda yerini aldığını söyledi. Promosyon ürünü 50 sayfalık bir not defterini alan kişinin her sayfaya basılı olan ilgili mesajı minimum 50 kere göreceğine dikkati çeken İçbilen, şöyle konuştu: "Eğer yazılan notlar başka kişilere verilirse, görülme sayısı iki ya da üç katına çıkacaktır. Bunun yanı sıra bir kahve bardağındaki mesaj günde 10 kez görülebilir. İnsanlar yaklaşık olarak bir saat içinde iki kere saatlerine bakarlar. Eğer gün içinde 16 saat uyanık kalıyorlarsa saatin üzerindeki mesajı 32 kere göreceklerdir. Bir takvimdeki mesajı kişi evdeyse günde iki ya da üç kez, ofisteyse beş-altı kez görecektir. Oyun kartlarında ise bir saatlik oyunda, oyuncular kartların üzerindeki mesajı 500´den fazla göreceklerdir. Bütün bu bilimsel veriler, şirketlerin tüketicilere ulaşmasında promosyon ürünlerini tercih etmelerinde önemli etkenler."

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

“Biz hiç beceremedik Sevmeyi de Terketmeyi de”

Bayıldım bu şarkıya tek kelimeyle.. Öyle çok sevdim ki bağıra bağıra eşlik ediyorum.. Bıkana kadar da dinleyeceğim muhtemelen ama sözler falan içine müthiş çekti beni Sözlerini de eklemek istiyorum ki bir de siz bakın: Ah ne zormuş bitsin demek Hala severken seni Dudaklarını öpmemek Bir yabancı gibi Bilirsin ayrılık konusunda İyi değiliz ikimiz de Bir kıvılcım yeterdi her zaman Koşup geri dönmemize Değmesin ellerimiz Buluşmasın bu gözler Yine erir gideriz Unutulur yeminler Biz hiç beceremedik Sevmeyi de terk etmeyi de Aşk kokan dudakların Karşısında direnmeyi de Biz hiç beceremedik Sevmeyi de terk etmeyi de Aşk dolu mısraların Karşısında direnmeyi de İşte bir kez daha Durup karşında Belki de son defa Soruyorum sana Bitti mi hikayemiz? Bu ne biçim son böyle? Değmez miydi sevgimiz Savaşıp direnmeye? Biz hiç beceremedik Sevmeyi de terk etmeyi de Kendimize sahip çıkıp Dünyayla yüzleşmeyi de Biz hiç beceremedik Sevmeyi de terk etmeyi de Koktuğumuz o gözlerin Karşısında direnmeyi de Bitmesin
Devamı

Özgürlük mü Mutluluk mu ?

Dün arkadaşımla tartıştığımız konu üzerinde birkaç birşey karalayasım geldi yine. Kendimde ve etrafımdaki diğer “genç” insanlarda gördüğüm en büyük yanılgılardan bir tanesi de özgürlük ve mutluluk kavramlarının karıştırılması. İnsanlar özgür olacaklarını düşündükleri kişiler ile veya o yerler ve konumlarda mutlu olacaklarını da düşünüyorlar. Ama işin aslına bakınca özgürlük, her daim genişletilebilir ve gayet göreceli bir durum. Mesela, maaşlı, bordrolu, plaza ortamında, sabah 8 akşam 6 modunda çalışan insanlar için “home office” ve “open office” ortamlı çalışanlar, sürekli yurtdışı gezilerinde bulunanlar, müşterilerden devamlı organizasyon davetiyeleri alanlar, vs. vs. süper özgür çalışanlar olarak görülebiliyor. Ya da insanlar kendi işlerini yaptıkları zaman patron için çalışmaktan çok daha rahat ve özgür olabileceklerini düşünüyorlar. Aslında iş, özgürlükten çok mutlu olmaya bakıyor gibime geliyor. Sonuçta, kendi işini yapmanın sana mutluluk vereceğine inanıyorsan herşey tamam; ama
Devamı