AYDIN/Çine'nin Tarihi

Çine; kuzeyinde Köşk ve Merkez İlçe, güneyinde Muğla ili, doğusunda Bozdoğan, kuzeydoğusunda Yenipazar, batısında Karpuzlu ve Koçarlı ilçeleri ile çevrilidir. Büyük Menderes havzasının güneyinde Madran dağının güneybatı eteklerinde Aydın-Muğla yolu üzerinde yer alır. Merkez ilçeye 38 km. uzaklıktadır. İlçe verimli toprakları, doğal koşullarının elverişliliği ve ticaret yolları üzerinde olması nedeniyle tarihi çok eskilere dayanır.
Zamanla; İon, Karya, Lidya, Pers, Roma ve Bizansların egemenlikleri altında kalmıştır. Selçuklu hakimiyetinde Bizans topraklarına yapılan akınlarla büyük çatışmalar yaşayan Çine, daha sonraları Menteşoğulları Beyliğine katıldı.
İlçede ilk yerleşme 8 km. güneyde, günümüzde Eski Çine olarak bilinen yerde oldu. Burası 1426 yılında II.Murat zamanında Osmanlıların eline geçti. Bugünkü Çine, Kıroba isimli küçük bir köydü. 1877-1878 Osmanlı-Rus(93) harbi sonunda Filibe, Çırpan, Zağra' dan gelenlerin yerleşmesiyle 1880' de II.Abdulhamit tarafından ilçe yapıldı. Onun ismine atfen kasabanın diğer adı da Hamitabad oldu.
Önceleri Muğla iline bağlı olan Çine tanzimattan sonra Aydın' a bağlandı. 1900 yılında büyük bir yangına sahne olan ilçe yeniden imar edildi.
Çine; kuzeyinde Köşk ve Merkez İlçe, güneyinde Muğla ili, doğusunda Bozdoğan, kuzeydoğusunda Yenipazar, batısında Karpuzlu ve Koçarlı ilçeleri ile çevrilidir. Büyük Menderes havzasının güneyinde Madran dağının güneybatı eteklerinde Aydın-Muğla yolu üzerinde yer alır. Merkez ilçeye 38 km. uzaklıktadır. İlçe verimli toprakları, doğal koşullarının elverişliliği ve ticaret yolları üzerinde olması nedeniyle tarihi çok eskilere dayanır.
Zamanla; İon, Karya, Lidya, Pers, Roma ve Bizansların egemenlikleri altında kalmıştır. Selçuklu hakimiyetinde Bizans topraklarına yapılan akınlarla büyük çatışmalar yaşayan Çine, daha sonraları Menteşoğulları Beyliğine katıldı.
İlçede ilk yerleşme 8 km. güneyde, günümüzde Eski Çine olarak bilinen yerde oldu. Burası 1426 yılında II.Murat zamanında Osmanlıların eline geçti. Bugünkü Çine, Kıroba isimli küçük bir köydü. 1877-1878 Osmanlı-Rus(93) harbi sonunda Filibe, Çırpan, Zağra' dan gelenlerin yerleşmesiyle 1880' de II.Abdulhamit tarafından ilçe yapıldı. Onun ismine atfen kasabanın diğer adı da Hamitabad oldu.
www.cinakabataslar.com
www.kabataslar.com

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

“Biz hiç beceremedik Sevmeyi de Terketmeyi de”

Bayıldım bu şarkıya tek kelimeyle.. Öyle çok sevdim ki bağıra bağıra eşlik ediyorum.. Bıkana kadar da dinleyeceğim muhtemelen ama sözler falan içine müthiş çekti beni Sözlerini de eklemek istiyorum ki bir de siz bakın: Ah ne zormuş bitsin demek Hala severken seni Dudaklarını öpmemek Bir yabancı gibi Bilirsin ayrılık konusunda İyi değiliz ikimiz de Bir kıvılcım yeterdi her zaman Koşup geri dönmemize Değmesin ellerimiz Buluşmasın bu gözler Yine erir gideriz Unutulur yeminler Biz hiç beceremedik Sevmeyi de terk etmeyi de Aşk kokan dudakların Karşısında direnmeyi de Biz hiç beceremedik Sevmeyi de terk etmeyi de Aşk dolu mısraların Karşısında direnmeyi de İşte bir kez daha Durup karşında Belki de son defa Soruyorum sana Bitti mi hikayemiz? Bu ne biçim son böyle? Değmez miydi sevgimiz Savaşıp direnmeye? Biz hiç beceremedik Sevmeyi de terk etmeyi de Kendimize sahip çıkıp Dünyayla yüzleşmeyi de Biz hiç beceremedik Sevmeyi de terk etmeyi de Koktuğumuz o gözlerin Karşısında direnmeyi de Bitmesin
Devamı

Özgürlük mü Mutluluk mu ?

Dün arkadaşımla tartıştığımız konu üzerinde birkaç birşey karalayasım geldi yine. Kendimde ve etrafımdaki diğer “genç” insanlarda gördüğüm en büyük yanılgılardan bir tanesi de özgürlük ve mutluluk kavramlarının karıştırılması. İnsanlar özgür olacaklarını düşündükleri kişiler ile veya o yerler ve konumlarda mutlu olacaklarını da düşünüyorlar. Ama işin aslına bakınca özgürlük, her daim genişletilebilir ve gayet göreceli bir durum. Mesela, maaşlı, bordrolu, plaza ortamında, sabah 8 akşam 6 modunda çalışan insanlar için “home office” ve “open office” ortamlı çalışanlar, sürekli yurtdışı gezilerinde bulunanlar, müşterilerden devamlı organizasyon davetiyeleri alanlar, vs. vs. süper özgür çalışanlar olarak görülebiliyor. Ya da insanlar kendi işlerini yaptıkları zaman patron için çalışmaktan çok daha rahat ve özgür olabileceklerini düşünüyorlar. Aslında iş, özgürlükten çok mutlu olmaya bakıyor gibime geliyor. Sonuçta, kendi işini yapmanın sana mutluluk vereceğine inanıyorsan herşey tamam; ama
Devamı