“Biz hiç beceremedik Sevmeyi de Terketmeyi de”

Bayıldım bu şarkıya tek kelimeyle..
Öyle çok sevdim ki bağıra bağıra eşlik ediyorum.. Bıkana kadar da dinleyeceğim muhtemelen ama sözler falan içine müthiş çekti beni
Sözlerini de eklemek istiyorum ki bir de siz bakın:

Ah ne zormuş bitsin demek
Hala severken seni
Dudaklarını öpmemek
Bir yabancı gibi

Bilirsin ayrılık konusunda
İyi değiliz ikimiz de
Bir kıvılcım yeterdi her zaman
Koşup geri dönmemize

Değmesin ellerimiz
Buluşmasın bu gözler
Yine erir gideriz
Unutulur yeminler

Biz hiç beceremedik
Sevmeyi de terk etmeyi de
Aşk kokan dudakların
Karşısında direnmeyi de

Biz hiç beceremedik
Sevmeyi de terk etmeyi de
Aşk dolu mısraların
Karşısında direnmeyi de

İşte bir kez daha
Durup karşında
Belki de son defa
Soruyorum sana

Bitti mi hikayemiz?
Bu ne biçim son böyle?
Değmez miydi sevgimiz
Savaşıp direnmeye?

Biz hiç beceremedik
Sevmeyi de terk etmeyi de
Kendimize sahip çıkıp
Dünyayla yüzleşmeyi de

Biz hiç beceremedik
Sevmeyi de terk etmeyi de
Koktuğumuz o gözlerin
Karşısında direnmeyi de

Bitmesin hikayemiz..

Bu sözlerin üzerine bişey söylemeye bile gerek yok aslında.. O kadar güzel anlatmış ki, özetlemiş ki herşeyi.. Belki her şeyin üstesinde gelebiliriz fakat hayatımıza bir kez aldığımız, sevdiğimiz insanları çıkarmayı, terketmeyi beceremiyoruz bir türlü.. En azından ben öyleyim..
Hadi bağıra bağıra (kötü sesimiz yüzünden böğüre böğüre de olabilir bu ) söyleyelim birlikte...